негов (прид.) - закоп (имн.)

Се сеќавам само на еден момент од неговиот закоп.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Кога го прашав Јане - што те расплака толку многу, па дедо беше многу болен и сакаше да умре! Тој ми рече ...
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Помислува и на овците, време е кога се јагнат, и си помислува и за нив да го праша Васила, но при ненадејна помисла на убиството на стрика Анѓела Јанчески и при помисла дека тој и другите имотски луѓе штотуку се вратија од неговиот закоп, сето тоа му се чини толку дребно и толку себично од негова страна што само изустува Добра ноќ и по патеката направена во снегот зачекорува кон господарската зграда.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Тоа беа неговите единствени зборови.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Кога татко ми и јас заминувавме од гробот на дедо ми, на неговиот закоп татко ми се сврте кон мене и рече, „Сега неранимајкото е мртов”.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)