Наш град, кој ни ги отвори широко портите и не пушти во својот храм, каде што виталните стануваат негови миленици и жреци, додека другите исчезнуваат и пред да ја сетат животворноста на неговата молитва...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Свеченоста на морето И кој ќе наминеше тука ги допираше урнатините од црквичката меѓу кои сѐ уште светкаа честички од неговите молитви.
„Две тишини“
од Анте Поповски
(2003)
Старицата не стигна ни до предворјето на овој храм.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Се случувааат во животот и такви работи, - им рече на иследниците, - ќе тргнете на свадба, а таму нема да ве дочекаат свирки и тапани туку тажаленки и попот со неговата молитва.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)