Ворхол не создаваше ѕвезди од нив, туку, според својот став на набљудувач, ги ставаше пред камерата сами да го изборат својот статус.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Ако неговиот пристап, како што констатиравме, беше неутрален, „воајерски”, тогаш протагонистите настапуваа егзибиционистички.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
На ова се надоврзува и неговиот пристап кон монтажата: педантно чување на неуспешни, безвредни сегменти од филмот, од една страна како сочувување на автентичноста (кај Ворхол нема лоши кадри или лоши актери: „Обичните луѓе се феноменални... снимајќи ги, не можете да направите лош филм“), и од друга, како мета на специфичниот фалш
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Ворхол, и пред да почне да се занимава со правење филмови, имал афинитет за собирање и колекционирање на безвредни предмети за масовна потрошувачка, како неупотребени возни карти и сл. 100 Margina #15-16 [1995] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Сосема природен беше оној негов пристап од темнината, како тоа да беше единствената работа што тој можеше да ја стори, а во пикањето на раката под кошулата немаше ништо страшно, ништо вулгарно.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Но за мене сепак остана тајна, што најмногу влијаело при донесувањето на одлуката: дали човекот- младич, неговиот пристап, начинот на кој и ја поднел понудата, неговиот изглед, или самата самата порака содржана во понудата да тргне со него кон планината бидејќи во тој негов предлог таа го открила наеданаш сонуваното небо но и поинаквиот живот што може да се случи таму негде, високо?
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
- А зар е можно туку-така да се замине од дома и тоа со непознат човек - ја бев прашал?
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Оваа повишена свест може да има динамичко влијание на неговиот пристап на проектирање на оној дел од околината за кој презема одговорност.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
Многу се изненадив кога открив дека во одговорот на Раде отсуствува потсмевот, најсаканиот негов пристап.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)