негов (прид.) - смисла (имн.)

– Стариот неранимајко повторно нешто смислил – беше првото што им падна на ум на сите оние што уживаа во неговата смисла за шега.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
Далеку од тоа дека неговата поетска постапка можеме да ја протолкуваме како “делување според начинот на природата” бидејќи во случајното распоредување на распарчените јазични сегменти остануваме лишени од оној трансцендирачки елемент на говорот, неговата смисла.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Често имав чувство дека таа е во самиот текст, понекогаш пред него, проширувајќи ја неговата смисла.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Не научи ништо ти од неговата смисла да се расте нагоре, кон сонцето, а не - кон земјата.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Кога, по неколку месеци, го слушнала вториот татков крик, била помирна, но сепак не успеала ни тогаш да ја разбере неговата смисла...
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Која е неговата смисла?
„Последниот балкански вампир“ од Дејан Дуковски (1989)