До неговото секогаш докрај напнато уво долета зловешто, далечно волчешко завивање.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Помисли на телекранот со неговото секогаш будно уво.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Во неговите секогаш живи очи на малото лице Татко насети прикриена тага.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)