Соочени со фактите дека сите нешта завршуваат и дека простувањето од животните задоволства ја има околу себе неизбежната атмосфера на тага, навистина има такви кои би го скратиле или избегнале збогувањето;           коишто, уште повеќе, чувствуваат дека од она што и онака мора да се заврши (т.е. од сѐ,           дури и од уметноста) треба да се збогуваме брзо, ако воопшто и сме започнале со тоа.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА  бр. 34“
              
              (1996)