Не можеше, со насмевка (сепак тажникава), а да не помисли (односно парафразира една од омилените мисли, онаа) на Вирџинија Вулф во „Бранови“: Го спуштив весникот на масата и помислив, нема сомнеж дека овој наш беден живот, овој наш неугледен живот, се облекува во блескот и ја добива полната смисла само под окото на љубовта.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)