Патем се чувствувам како некаков женски Дон Кихот                   кој сѐ уште е засегнат за својата Убава Книжевност, во време кога таа го                   менува својот лик, кога нештата се мерат со етикети, а не со содржина,                   во време кога и Литературата ја прекриваат со имињата на нејзините                   произведувачи. Armani, Eco, Toshiba...
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА бр. 8-9“
              
              (1994)