Очигледно, не беше вообичаено во оваа нејзина просторија да доаѓаат луѓе со мали деца.
„Омраза - длабоко“
од Драгица Најческа
(1998)
Ја градеа заедно и заедно остануваа во неа сите изминати лета; ја знаеја како дише секоја педа од нејзините простории и ги имаа во рацете сите допири на сите греди, од кои што беше создадена таа, а тоа можеше да трае сѐ до есеноска, кога ја напуштаа, сигурни дека напролет пак ќе ѝ се вратат.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)