нејзин (прид.) - силуета (имн.)

Собата се затемнува уште повеќе, и нејзиното исправено тело, посеано со тенки, скоро проѕирни ленти, што како бледо-црвени камшици ја обгрлуваат нејзината силуета, сега е сосема нестварно, а сепак близу, толку близу што го насетувам влажното дишење на невидливиот плот.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Будимпешта, низ која тече Дунав, е посебно доживување за оној што овде првпат ги доловува нејзините силуети и сиот град, кој се протегнувал на близу четириесеттина километри.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Фантазирав, затворен во собата како ембрион во плацента – магличавите слики низ кои се провлекуваше нејзината силуета, се враќаа од некој дамнешен, затворен сон.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Ја следевме сите, со еднакво загрижен по­глед, нејзината силуета како навлегува во другата гранична зона.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)