Стилот на Чинго ја остварува синтезата и меѓу убавината на човековата егзистенција и меѓу нејзината суровост.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Стварноста е убава, ако ја гледаш како убава; нејзината суровост попушта пред твојот милослив поглед.
„Мудрецот“
од Радојка Трајанова
(2008)