Заемката која преживуваше во неколку балкански јазици, со мали и незначителни модификации кои се должеа повеќе на природата на новиот јазик, според Камилски, филозофски речено може да биде и pierre d` achoppement, камен на сопнување, односно повод за дебата.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Крај Татковите книги, среде првиот ред, беа поместени неколкуте сиџили, а крај нив, книгите, записите кои ја толкуваа нивната генеза, сето отоманско време.
„Тврдина од пепел“
од Луан Старова
(2002)
И за Камилски, со текот на времето, помалку беа важни турцизмите како лексички заемки, отколку дебатата со Татко за нивната генеза и судбина.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)