Волкот ги имаше во својата уста лигите, што ги носеше во неговаот сон вкусот на нивната крв.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
И кога брат ми се сети на нив, на оние чија крв ја носевме, нивните страдања ги спомена само попатно, кога за тие страдања ги обвини самите нив, страдалниците: “Со тоа тие на некој начин на себе си ја натовариле тешката вина; си дозволиле заради тоа мачно да истрадаат.”
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Сите кои веруваат дека ќе бидат бесмртни преку она што го создале – сеедно дали се тоа децата што ги изродиле и кои преку својата крв ќе ја пренесат нивната крв, или пак тоа се уметнички и научни дела – сите тие ужасно се лажат дека така си ја обезбедиле бесмртноста.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Знај дека сето тоа е создадено во материја, и еден ден материјата ќе згасне, ќе исчезне.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
—А бре, јас а кладу главата в торба ошче кога локна нивна крв, та сега ваша бога, ваша душа.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Ги заборавивме, ја заборавивме нивната крв; ние, крвта на нивната крв.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
А потоа се свртев и излегов.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Нека биде казнета уште еднаш што се замеша во нивната крв".
„Омраза - длабоко“
од Драгица Најческа
(1998)
Ги гледав Ева и Амалија, како да сакав низ нив да гледам наназад во времето, во долгата нишка мајки и ќерки, не само оние мајки и ќерки кои течеа во нивната крв, туку сите мајки и ќерки, од почетокот на човештвото па до тој миг, секоја крв во крв.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)