Сликата за јавноста создадена од овој псевдо- јавен простор е јавност што е пасивна и рецептивна, каде потенцијално опасната општествена хетерогеност на мноштвото е хомогенизирана.
„Простори на моќта“
од Зоран Попоски
(2009)
Наместо јавен простор каде луѓето слободно стапуваат во интеракција, без принуда од страна на државните институции – продуктивен, постојано пресоздаван, демократски јавен простор – имаме простор за рекреација и забава каде пристапот е ограничен и отворен само за соодветни припадници на јавноста: „контролирано и уредено засолниште каде јавноста што пристојно се однесува може да го искуси спектаклот на градот“89.
„Простори на моќта“
од Зоран Попоски
(2009)
Тоа, напротив, претпоставува признавање на изворната општествена хетерогеност, исто така како што ја отфрла илузијата за реализирана општествена хармонија.
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)