Низ модрината, ишарана со живо подвижно сребро, човекот го носеше својот непријател, се лизгаше, застануваше само понекогаш да определи на прав пат ли е и ѝ се пожалуваше на планинската ноќ.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Завлегоа потоа во темната корија, уште мемлива и росна од свежата планинска ноќ.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)