Остатокот на неколку воени единици слепо од црниот знаменосец страв, збунети и споени в несреќа, со притаен шум, се тркалаа по пустиот планински пат.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Планинскиот пат нѐ однесе во Елбасан. Западно од градот, во подножјето на планината, зреат маслинките.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Знаеше дека има бел отров во очите како оној што личеше на брест, како поднаредникот без веѓи, како тие двајца во оној ден пред тоа на планинскиот пат; знаеше дека нема право на тој збор но уживаше во дрскоста и мислеше на трите маслинки во паркот;и знаеше дека во ова студирање без сведоци може да остане само еден и да биде од тој час псамен патник на планина.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)