планински (прид.) - цвеќе (имн.)

Лесно ветренце скиташе, се провираше низ разлистените грмушки, се плетеше низ зелените гранки на буките, ги собираше миризбите од сите планински цвеќиња, ги здружуваше и правеше невидена убавина од воздух, што градите го вдишуваа без наситка.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Како ламбади горат столетни борови; во лединката догоруваат планинските цвеќиња, се спржува синиот цвет на Јановото цвеќе, испарува сладуњавиот мирис на шумските јаготки.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Посакуваше така смирена да поседи колку што може подолго, но здогледа некое делче од некое суво планинско цвеќе на футата и со прстот и показалецот внимателно го фати и го фрли онака во тревата.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Целиот простор пред камената карпа на кој сѐ уште се гледаат остатоци од ровови, расте бујна зелена трева и многу планинско цвеќе.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Летно време тревата најбргу узреваше и венеше токму во таа валта, но затоа пак пролетта првото планинско цвеќе го садеше тука, а и доцните есенски цветови последни догоруваа на ова место.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Не дека ги потценувам чувствата спрема нивните покојници на оние мештани што поставиле ребрести лимени покриви над гробот или го заградиле со столпчиња како кај медитеранските тераси, тоа никако - со некој невин израз ми зборуваше таа - но јас сакам да се направи нешто што нема да го навредува просторот, нешто што ќе си легне во пејзажот, што ќе ја олеснува врската меѓу земјата и небото, што ќе претставува јасен нишан, но нема да го спречува дождот да продира во земјата и тревата и планинските цвеќиња да растат угоре.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)