Сега со мене лазеа и другите, од зјапнатите усти им висеа зелени јазици: со валчести грпки меѓу плешките, личеа на мали подвижни планини.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
За оние, поглупавите, веројатно претставуваме некој вид континенти? Или подвижни планини?
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Ѕидот на многуте стебла се оддалечуваше, ѝ бегаше на мојата врела жажда додека околу мене сѐ стануваше метеж во кој тешко можеше да се оддели небото од земјата.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Некоја таква ѝ се беше качила на коленото.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)