XIX Единствената добра страна на мојот насилен престој во Атеистичкиот музеј, храм на антиверувањето, беше неговата дијаболична сугестивност да го забрзува во мојата свест и потсвест, поврзувањето на мојот поранешен живот со сегашниот, да враќа во мене заборавени, речиси архетипски семејни пораки.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Мајка, која бришејќи ја насобраната прав врз отворените книги во библиотеката и на чардакот, се чудеше на различните облици на лавиринти и со својата изострена интуиција, насетуваше дека сопругот бездруго замислува ново поместување на семејството, макар што тогаш границите на земјата беа херметички затворени, особено границата зад која остана нашиот поранешен живот, со нашата стара куќа, со роднините.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
На раните му става млеко за сончање, масло за масажа, или што било што ќе најде во куферот заостанато од поранешниот живот.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Од онаа вечер, кога седевме на клупата и тој прозборе за неговата болка, многу често ми зборуваше за неговото минато... за неговиот поранешен живот...
„Животот од една слива“
од Зорица Ѓеорѓиевска
(2014)
И јас кога еднаш одамна , во мојот поранешен живот, се качив на Водно и погледнав долу кон градот, не можев да здогледам ниту една од моите грижи.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Еднаш го намачка со слоеви флуоресцентен портокалов кармин, последниот од нејзината сценска шминка.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Сани почнува да сфаќа дека ако не успее да го замолчи бебето, Далтон ќе ја напушти.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)