пристар (прид.) - човек (имн.)

- викна водителот, пристар човек, облечен во воена униформа, ама без чин.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Во тој момент на влезната врата од ресторанот се појави пристар човек со бастун на левата рака, десната длабоко стегната во џебот од видено износено палто, со мустаќи над дебелкавите, малку опуштени посинети усни и дебели очила, со каскет наврен скоро до над веѓите.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
- се слушна тивка команда.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
И додека во вечерната тишина бесцелно ги сечев овие тесни улички, вниманието ми го сврте еден пристар човек.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
На балконот од конакот се појави пристар човек во шарена ноќна облека и навистина му се насмеа на Гузепа и другарите, по кое испушти едно „Buonа mattina, buona mattina signori".
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Еден пристар човек во пивницата на шанкот полнеше во еден земен сад неколку литри пиво, и додека го павеше тоа голатше и самиот.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Дојдоа право кај влезот во земјанката каде што Едо од своето стражарско место не можеше да ги види, но не мина многу и тие пас се вратија кон влезот во училиштето држејќи за мишки некој пристар човек со кусо шајкачно палто, во опинци и со темно-црвени чорапи шарени со црно и бело предено.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Благодарение на Германија, тој знаеше и дека на вечер рампата на влезот е спуштена, а чуварот, веќе пристар човек, седеше во канцеларивчето на рецепционерката во влезот во зградата.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)