Како дел од една стратегија која има чудно двојство во себе си: која создава историја од уништувањето на историјата, која живее од уништувањето како општ принцип и која материјално профитира од создавањето една нова производна гранка: индустријата на деструкцијата.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)