Меѓутоа, изгледа дека малку од тоа е во состојба да стане нешто повеќе од програма највеќе поради вистината на поставеното барање: еднократноста на секое искуство (“потребна ни е музика без проба”) бара свест испразнета од навиките и клишеата на мислењето, секогаш спремна на “било што што ќе наиде”, т.е. свеста на просветениот човек, а тоа на макропланот на општеството е прилично тешко и нереално да се очекува.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)