пуштен (прид.) - надолу (прил.)

Откако татко ми ќе нè избацеше нас, застануваше пред мајка ми со рацете пуштени надолу, а таа со воздржаност, ќе му ја фатеше дестана рака и Боже, Боже колку ќе му ја избацеше, а кога ќе ја кренеше главата – лицето ѝ беше полеано со солзи радосници.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)