Без тој благодат на разни настрани култури – на настраноста на самата култура, на настраноста што е култура – како би дошле хетеросексуалците до сознание за протоколите и приоритетите на хетеронормативниот свет во кој си остануваат нурнати?
А ова упатува на еден конечен парадокс.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Како инаку би останале чесни?
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Без таа отуѓена перспектива, тие општествени облици би важеле за очигледни, за природни – односно, би останале невидливи, а обликот на нашето постоење би ни бегал.
И каква тоа духовна слобода би оствариле хетеросексуалците без благодатот на оттргнатата, отуѓена перспектива за нивниот свет и за неговите натурализирани вредности која им ја овозможува машката геј-поткултура – сега кога веќе не е тајна?
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Односно, таа можеше навистина да пренесе нешто уште погеј од самиот геј-идентитет.145
Вака слично, младите геј-мажи денес очигледно и понатаму наоѓаат значење и вредност во артефактите на хетеросексуалната култура што не биле создадени за нив, но кои можат да си ги направат свои и на кои можат да им внесат разни настрани значења.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
И каде би биле без нејзината свесна свест, без нејзиното сознание за толку многу од начинот на кој си ги живееме животите, а кој им е својствен на конкретни општествени форми?
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Ќе бидеме настрани засекогаш.
Геј-децата сѐ уште растат, главно, во хетеросексуални семејства и во хетеронормативна култура.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)