рамнодушен (прид.) - глас (имн.)

Треба да знаеш дека во мојата пракса имам евидентирано приличен број необични случувања кои по внимателните и сестрани анализи ја губеа магијата на таа необичност.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
„Еј Френк, што ти мисли за Ден?“ го праша Милан со рамнодушен глас.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
- Забораваш дека тие нешта најлесно се проверуваат – ме предупреди безмилосно рамнодушниот глас на иследникот. – Објаснувањата што ги слушнав за твојата божемна заборавност лично не сум спремен да ги оправдам.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Од далечината одекнува нејзиниот рамнодушен глас, никогаш таков кога им се обраќаше на нејзините чеда.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)