Иако потоа живееше во Бугарија и беше на бугарска служба, Баласчев не еднаш го креваше гласот во полза на својата поробена и подоцна раздробена татковина.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Меѓу врсниците се делел со големата мудрост, необична за неговите млади години, скромност, човечност, со еден збор - бил вистинска слика на својот поробен, несреќен народ.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
„Тој ја мразеше славата, зашто се бореше и искрено сакаше да му служи на својот поробен народ...“
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)