Лицето на хирургот беше тврдо. Тој кловн секој ден оди на својот погреб, Оче Симеоне.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Својот погреб, сигурен сум, си го замислуваше поинаку.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
„Не знам зошто, ама со задоволство ми ги товареа на рамњата нивните злости“ се сеќавам како велеше одмавнувајќи со раката.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)