Поставен во услови на уништени културни институции, тој ја препознава својата ситуација во која неговата публика, т.е. класата што е носител на една постојана мисловност и е отворена за дијалог, исчезнала.
„МАРГИНА бр. 34“
(1996)
Би го нарекол тоа еден вид иронија, што ви дозволува да ја изразите својата ситуација во сопствената околина, тоа е хумор на нашата епоха. okno.mk | Margina #10 [1995]
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
И. К.: Сметам дека првобитниот пар - уметникот како пророк од една страна, и публиката задолжена да слуша од друга - веќе не постои, не функциионира.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)