свој (прид.) - стан (имн.)

ЕНТ.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
НОЌ Тики Ди е во својот стан.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Луѓето на амфетамин, всушност, и немаа свои станови, тие имаа „гнезда” - обично една или две соби, коишто можат да примат 14 до 40 луѓе, кои главно беа потполно параноични, бидејќи некој можеше да им го украде нивниот единствен Меџик Маркер или да остави вода во бањата па да се поплави аптеката во приземјето или било што.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Во раните денови на Велвет Андерграунд, сите од Фектори таму поминуваа доста време и заедно се спуштаа во чајнатаун околу два наутро, а потоа на Флик на Втората Авенија на сладолед во четири или тука некаде.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Неодамна, по повеќегодишно боледување, скокајќи од прозорецот на својот стан во Париз, изврши самоубиство еден од највлијателните современи филозофи, Жил Делез.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
По примерот од Челебијата, сите чауши, почнувајќи од Ѓузепа до кир Андона беа си фатиле по една посестримка од младите мариовски невевчиња и чупи и секој секоја вечер се шеткаше со по една низ боровата гора, играше до неа на орото во неделините и ја водеше во својот стан сат два пред пајдосот за неколку бели череци месечно, некоја гривна, обетки, прстенчиња, синџирчиња и за некоја и друга натпишана надница.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Меѓутоа, Хундертвасер „Fensterrecht“ не го предложува како свој уметнички каприц, туку со тоа начело мисли многу сериозно - целта на неговата акционистичка архитектура е секој, кој ќе осети потреба нешто да промени, не само во внатрешноста на својот стан, туку и врз фасадата од куќата во која живее, за на тој начин да го пласира својот идентитет и надвор од просторот на живеење, тоа може непречено да го направи, и тоа само до онаа точка до која допира неговата рака.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
А пак бидејќи имаше лош карактер, и бидејќи беше себичен, си и гледаше само себе а за другите не му беше гајле реши уште истиот ден да го напушти својот стан под ќерамидата и да се всели во станот од ластовиците.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
- Добра ноќ, - одговори Џивџик малку навреден и се вовлече во својот стан под ќерамидата.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Посака и тој да има во својот стан такво легло, но бидејќи беше мрзлив не можеше сам да си изгради.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Не беше решен вечно да остане во туѓиот стан, сметаше само до пролет да живее тука а пред да дојдат ластовиците пак да се врати во својот стан под ќерамидата.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
А утрото, кога ластовицата повторно отиде да си го бара својот стан, се судри со една плаката што преку ноќта беше ставена пред вратата: „ЗА БЕЗРАБОТНИ ПРИСТАП ЗАБРАНЕТ“
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Не му беше потребно да ми се пофали со своите станови, автомобили.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Не, јас нема да бидам како мојот збудален московски познаник Жења којшто својот стан го претрупал со аквариуми - и на крајот (ах, тој советски фушерај!) со својата водена менажерија пропаднал еден спрат подолу.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
На почетокот на тие неугледни скали кои портокаловото осветлување нежно ги простираше угоре, кон ликот на Мари-Клод во својот стан, опкружена со својот мебел, гола и заспана, ја бакнав во косата, ѝ ги погалив рацете; таа не ја побара мојата уста, постепено се одвојуваше и од грб видов како се качува низ уште едни од безбројните скалила што најпосле сите ги одведуваат а јас не можам да ги следам; дома се вратив пеш, без пајаците, празен и испран за ново исчекување; сега тие не ми можат ништо, играта уште еднаш ќе почне како толку пати порано но само за Мари-Клод, во понеделник - симнување кај станицата Курон наутро, излегување на Макс-Дормоа среде ноќта, во вторник влегување на Криме, во среда на Филип Огист, прецизно правило на играта: петнаесет станици од кои четири се спојуваат со други врски, а тогаш, на првата од тие четири, знаејќи дека ми претстои линијата Севр-Монтреј како што на другата ќе морам да ја земам врската Клиши-Порт Дофин, секој итинерер е одбран без посебна причина бидејќи никакви причини и немаше, Мари-Клод можеби ќе се качи блиску до својата куќа, кај Данфер-Рошро или на Корвизар, можеби токму ќе преседи на Пастер за да продолжи кон Фалгиер - мондријановско дрво со исушени гранки, случајноста на црвеното, плавото, белото, точкастото искушение; четврток, петок, сабота.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Човекот се искриви на една страна но не падна, со инстикт на желка ја завлече главата во својот стан влечејќи го со себе мирисот на детски пелени и прегорено млеко.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
И пред да ја затвори вратата, благо додаде: „Зар човек најпосле нема право да `рзнува во својот стан?“ „Тој не е месечар“ , рече човекот со видливи крилца под пижамата во риги.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Во тој миг, во тоа лудечко запрепастување на малиот крадец, Стојан Ванков се мачеше однадвор да ја отклучи вратата на својот стан.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Назад во својот стан тој брзо помина покрај телекранот и седна повторно покрај масата, и понатаму триејќи си го вратот.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
И го спаси. Го испрати со Ивана од Гудјаково за Прилеп и во својот стан го криеше два месеца, дури да „се разбере" со другарите.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Ја оставаме раат и се повлекуваме во својот стан, блиндирајќи ги сите можни отвори - бидејќи до доцна во ноќта гледаме филмови, а не би сакале Џун да ни викне полиција поради тие арачиновски експлозии што допираат од нашите звучници.
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
Пиеше сега во својот стан и смуртено го славеше роденденот на својот гостин.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Нацртана, клучалка личи на шаховско пионче.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
- Доцните, доцните... – го дочекува возбудено г-н И. г-нот А. пред влезната врата на својот стан: ...
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Навистина, еден негов комшија се колнеше дека таа вечер го видел како во црвена пижама со бели цветчиња се шета низ градскиот парк, но јас самиот им потврдив на одговорните дека другарот Ѓорѓи до раните утрински часови беше кај мене, а потоа замина право во својот стан, се разбира облечен сосема нормално.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
Така, У мораше да ги користи скалите за да се искачи до својот стан на единаесеттиот кат.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Живееја долу на Pearl Street, и се капеа само кога одеа некаде, бидејќи во својот стан имаа само колку-да-се-замијат лавабо”.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Конечно, по две недели од патешествието во Рајнбек, таа ме повика во својот стан. На пијалок, рече.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Живееше во Кротон, во приземјето на една реставрирана викторијанска куќа, половина милја од станицата Хармон, од каде секое утро фаќаше воз за Менхетн одејќи на својата работа, уредник во Антропологија денес.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Вечера. Мирна вечер пред теве.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Марко го однесе Еда во својот стан во Скарборо и таму го внесе во една соба со голо душеме.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Оттаму тој се прибрал во својот стан што се наоѓал зад католичката црква во куќата на Италијанецот Антонио Пете106.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Се огласил Орце, забарикадиран во својот стан, кој, видовме, се наоѓал во главниот дел од градот во близина на Отоманската банка и француската болница.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Не фати една меланхолија и ретко излегувавме од своите станови...
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)