Поинаку кажано, предавањето за него претставувало начин на заработување за живот, туку начин да се создаде дело во она особено значење кое тој самиот му го придавал на тој збор: начин да се создаде “бојсовско дело”.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Процесот го добил дури шест години подоцна и тогаш си го повратил својот статус на професор.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Цврсто решен да го задржи своето професорско место, тој започнал судски процес против државата Рајна- Вестфалија, подржан од голем број луѓе и од своите студенти.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Таквиот свој статус, единствени но само формални стопани на Потковицата, и статусот на Потковицата, неподелена, Акиноските го задржаа до 1593 година.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Оваа процедура и нејзините импликации на добар начин ги сосредоточи историчарот Зигмунт Бауман: Во споредба со ова, модернизмот никогаш не поставал слични прашања за универзалната заснованост на својот статус.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
Ќе блеат како телиња, ќе зеваат како мамлази и едвај ќе чекаат да дојде паузата за да ги покажат своите најнови тоалети и костими со кои ќе го истакнат својот статус у смрдливата универзална сала која патем не е реновирана уште од кога е направена и за која не се знае кога ќе ѝ падне таванот.
„Двоглед“
од Горан Јанкуловски
(2011)
Ворхол не создаваше ѕвезди од нив, туку, според својот став на набљудувач, ги ставаше пред камерата сами да го изборат својот статус.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Тие не одат подалеку од улогите што секојдневно ги интерпретираат, со што е постигната веродостојност.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Сакајќи уште толку да го дополнат својот статус на мачо, ја викнаа другарка им со уште неколку скапи кокети.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)
Двајцата главни ликови, Србо и Шишман, скоро осамени во ова дело (останатите се во Србија, Бугарија, Франција...) ниту жалат ниту некого обвинуваат за своите маки и својот статус.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Го гледав како се движи, можам да речам, пргаво за своите години и за својот статус на гостин. Да се рече подостарел, е малку.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Таа личност е заробена во стегите на својот статус – рече старецот.
„Мудрецот“
од Радојка Трајанова
(2008)