Но Даскалов не отстапуваше: „Можеш да мислиш што сакаш, но јас сум уверен дека Иван е плод на здрава љубов, за жал настаната во чудно време во кое на љубовта не и било дадено да одлучува“, ја разлагаше Даскалов упорно својата теорија.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Точно дваесет години откако Мецгер како дванаесетгодишно момче бил испратен во Англија, 1939 г., кога неговото семејство било уапсено од Гестапо во Нирнберг, тој ја формулирал својата теорија.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
И покрај мојата наклонетост кон таканаречените олеснителни околности искрено речено сметав дека ваквата увереност на Даскалов не му соодветствува на она што се случило.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Бил доста паметен, но Хинтон и за наједноставните работи размислувал барем шест пати побрзо, а кога Хинтон почнал да ја објаснува својата теорија, мојот познаник не разбрал ама баш ништо.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
Во еден миг, срипал ко опарен и се опитал со крената глава и става сам да тргне кон непријателот, повторно да ги запее и разлее стиховите, за да ја покаже и докаже својата теорија, дури ако треба да гори во огнот на непријателот или да согори во сопствените зборови и стихови. Го спречиле во намерата другарите.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Тој загадочен збор во својата теорија го преземал, се разбира, и Фројд.
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)
Деструкциската уметност во својата прва манифестација низ Авто-Деструкциска уметност е постојан општествен и јавен потсетник на деструкцијата, на нејзините агенди, процеси и резултати.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Кога Duchamp му објаснува на Cabanne дека на своите слики сакал да ја прикаже интеракцијата меѓу две движења: „најнапред идејата за движење на возот, потоа онаа за тажниот младич што се наоѓа во ходникот и кој се поместува”, и според тоа, дека „имал две паралелни движења што си соодветствуваат”, како да не се присетиме на фактот дека Einstein, 1905, пет или шест години пред ова платно, кога ја објави својата теорија за ограничена релативност, се повика, за да им биде појасен на лаиците, на сликата на „еден воз што се движи со константна брзина v и еден човек што вдолж се движи во едниот од вагоните, т.е. во насока на движењето на возот, со брзина w”.
„МАРГИНА бр. 3“
(1994)