свој (прид.) - ќоше (имн.)

- Те разбудивме, велам, со Змејко,- запна Претседателот. - Ништо де, - одговори Змејко од своето ќоше.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Многу години подоцна го видов на улицата МекДугал во Вилиџ.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Одејќи долж широкиот булевар, на правливиот тротоар окупиран од паркирани автомобили забележав: бабичка си фатила свое ќоше и продава врзопчиња чај наредени на картонска кутија. Ги загледав чаевите.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Секако дека можеме да се повлечеме во своето ќоше, што и правиме, и да говориме сами со себе.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Имаме само време за разговор. нека Господ ни помогне да одговориме нешто што нема да биде само одек во нашите уши.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Си беше речиси стуткана во своето ќоше во проши­рената кујна со трпезарија, каде што, со години, нè имаше нас, пред своите очи, во прегратката на својата душа, сите нејзини љубени чеда.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)