Откако помина поштарот, некаде кој единаесет часот претпладне, кога селската продавница вообичаено е затворена и пред неа нема никого, авторот пак дојде тука да поседи сам на талпата спружена за клупа пред продавницата.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Да, истото она дете кое со Свирчета, со другарчето, дамна во детството, со една книжна двадинарка, со денови, потоа со недели и месеци, се качуваа горе кај онаа стара кооперација, државната селска продавница, за да купат една бишкота, она што денес го викаме, наполитанка.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
И наутро, и напладне и навечер се собираа пред селската продавница среде селото и чмаеа и чавееја, никој ништо не велејќи.
„Човекот во сина облека“
од Мето Јовановски
(2011)
А кога и тие не му даваа, купи неколку пишиња од селската продавница и ги држеше скриени на разни места: во плевната, во грмушките во бавчата, во кокошарникот, во трапот од реката.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Подземните суштества што ја населуваат Брезница три пати на ден излегуваат на виделината на денот собирајќи се пред селската продавница: прво,изутрина кога го чекаат лебот; потоа, кај единаесет часот, кога пак излегуваат да го дочекаат поштарот и приквечер, кога тука се собираат главно сите оние кои преку дента работеле.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)