сончев (прид.) - ден (имн.)

На еден балкон излезе бледа, пргава старица со запрегнати ракави.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
А и што би можело да ги стивне сега децата, штом во дворот се смее убав сончев ден?
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Вслушувајќи се во таа бучава во којашто се тушираше сончевиот ден и во песната на славејчето, како да се најде повторно понесен од матицата на планинската река што синоќа го однесе во тврд сон, а утринава го повикува и тој да потече по своето корито на денот.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Инаку, во сопчето дневната светлина вистински можеше да се почувствува само во јасните сончеви денови и тоа претпладне, кога сончевите зраци удираа право во прозорчето.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
А волкот, волкот, којзнае во која темна корија се завлекол во овој долг, сончев ден!“
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Торонто има повеќе сончеви денови од Скопје.
„Тибам штркот“ од Зоран Спасов Sоф (2008)
Но, имаше време, а имаше и место за да го стори тоа толку споро, и неговото движење да не се разликува ни малку по својата незабележливост од она споро движење на сенката околу дрвото во сончев ден. Така ги очекуваше.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
И така само израснуваше тоа во него, грижливо криено и придушувано од неговите рачички, што беа вредни, но веќе и премногу обрастени и заплеткани во коровот на тоа проклетство; се вкоренуваше тоа темелно во него низ сончевите денови на едно цело лето; деновите остануваа лилави и без никаква виделина за ова старче високо на скелињата горе, дури не стаса и до соништата.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Целата шума како да беше еден огромен кристал во сончев ден и зрачеше со некоја неземна незаборавна ведрина и мекота со сите свои бели гранки.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Се случуваше, тогаш, како по некое чудо, сè нешто му го одвлекуваше вниманието: преголеми обврски со работата, службени патувања или премногу сончеви денови, создадени за уживање во природа.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Како јасните сончеви денови кога ни ги доближуваат далечините.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Бојата навестува можеби и сончев ден.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Откако се преселив кај Бај Шишко времето брзо изминува: сончевите денови се наполнија со ветришта и прашини што ги креваа ветриштата, а ветриштата се заменија со дождови.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Така, чувствувајќи се само по дишењето колку да знаат дека се тука, еден по еден влегуваа во сонот и се разбудија во сончевиот ден.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Ама и априлскиот сончев ден во општо задоволство ги соедини и учесниците и организаторите.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Распавтувајќи го ситното облаче кондорот се потсетува на уката од пилиштарско време - зад секое облаче се крие сончев ден а само кога е убав сончев ден убаво и се гледа дали долу има некој доброволец да биде кркнат за појадок.
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)
Само кога е убав сончев ден убаво се слуша и небескиот ѕвон – последниот отпоздрав на јагнето со ѕвонче околу вратот коешто кондорот го повел на куса прошетка низ вселената, од поблизу да ги види ѕвездите пред да си ја изврши редовната утринска служба научно наречена чешање на мешината по спаструвањето на внатрешноста на телото.
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)
„Да беше убав, сончев ден, воопшто не би замолила“, рече таа разумно.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
И секогаш сум помислувал на брегот, секогаш сум помислувал и овде да има таква бања: и водата е лековита, а и местото е прекрасно: со шуми и чист воздух, со езеро во близината и со најмногу сончеви денови во годината...
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)