сопствен (прид.) - минато (имн.)

Анегдотската Архива е израз на неговото сопствено минато во релација со Студената војна.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Се шегувам...
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
- Молам? - Една блескава мисла од Песоа – г-инот Хорацио си го потпре десниот образ, свежо избричен и прилично месест, меѓу показалецот и средниот прст: Секој, па и највештиот, не може да побегне од сопственото минато.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Моето сопствено минато веќе одамна беше потонато, со сите морнари, без траг.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
- Греота е идентитетот на Балканот! – ми вели тој со нескриена зачуденост. – Па денеска цел свет е во потрага по својот идентитет, а ти сакаш ние да живееме како баби, да го заборавиме сопственото минато.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)