XXI Во свет без илузии и без светлина човек се чувствува осамен, туѓинец.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Човек е во еден вид егзил кој е посебно мачен, зашто е лишен од спомените на изгубената татковина или од надежта дека ќе ја открие вистинската татковина, историската татковина, непостојната татковина, татковината на илузиите, на судирите, на делириумите, на заборавените владетели, на драмата на човековото несовршенство и на погрешната потрага по спасоносните излези...
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Таа мораше да најде излез од лавиринтот на Татковите илузии кој ги замислуваше спасоносните излези, уверен дека постојат и дека се тука, блиску.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Пораката што се наложуваше од овој предел на екстазата на природата низ водите, од каде што извираше духовноста беше јасна: требаше да се следи неизвесниот пат на јагулите, да се надоврзам на татковиот пат, да се трага по причините и смислата на неговите големи балкански илузии, да најде дефинитивен и спасоносен излез од Балканот за семејството.
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)