спремен (прид.) - сум (гл.)

Јас веќе ти кажав, спремен сум на црквата (во случајов на овој бунар што го копам) да ставам два крста, место еден, за двојно да речам богу фала.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Готов сум, му реков на валијата, спремен сум саат кулата да стане најубава во Румелија, да го ставиме врз неа саатот донесен од мојот Сигет.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
За вистинското запознавање веројатно е потребно многу повеќе.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Дури спремен сум да поверувам дека кон таа цел можеби и несвесно ме туркала и некоја од потребите случајно искажана од Катерина.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Што ме поттикна да ви ја изречам оваа понуда?
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- Знаете, јас ќе ви раскажам сè што знам – реков – спремен сум дури и своите сомненија да ви ги презентирам.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Па сепак, спремен сум да прифатам дека и во таквиот неоснован прекор се прикриени и значењата на некоја можна употребливост.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Спремен сум да се сложам со неа иако ваквата дефиниција нѐ упатува кон интуицијата, кон женскиот осет на нештата.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Всушност помислував на прекорот во кој на индиректен начин е содржан и советот дека ние сме должни да го преиспитуваме нашето однесување.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Шефе, спремен сум да преземам некоја маневарка.
„Го сакате ли Дебиси“ од Лазо Наумовски (1973)
„Добро, можеби и не станува збор само за глупости; ние сите само се трудиме да помогнеме, кој колку може, се разбира.“ Зар не е така дарагој Семјон?
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
„Знам дека сум досаден“ вели и сепак тргнува кон столот покрај масата, „знам дека сум досаден, но кога е во прашање мајчица Русија, спремен сум да сторам и поголеми глупости“, се смее тој и тешко дише, онака со отворена уста, и одеднаш се спушта на столот покрај масата.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Поточно, ја изразувам согласноста дека она што луѓето го создаваат може да предизвика одредени последици, (се разбира, во ова мое сфаќање на последиците спремен сум да ги вклучам и појавите во физичкиот изглед, на што Борко посебно инсистира), но притоа внимателно додавам: - Твоево тврдење не смее да се прогласува априори точно.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)