А тоа значеше докторите да не трчаат брзо по ходникот со дрвените кломпи, да нема пискотници и врескања, и онаа одвратна стара количка да не свири како раштимувана виолина и да не квичи заедно со несреќницата легната во неа, свесна дека одлежала залудно денови, месеци... Долго, но не и доволно долго.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Еден посебен дел на кој во средината имаше стара количка, целиот беше цветен.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)