стоковен (прид.) - куќа (имн.)

У тоа време имаше една стоковна куќа со една марка на патики Симод и една марка на трењерки Јаса.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Се втурнуваш заедно со луѓето во продавниците, во дуќаните, морничаво бавно минува времето во огрмните хали на стоковните куќи, додека чекаш во „опашка“, за ова или за она.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Знаменитост несомнено претставува стоковната куќа изградена од алуминиум, која е затворена од сите страни а прашањето на светлината е решено многу успешно.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Нашите луѓе, осем тие што првпат ги заслепува богатството од стоки, сѐ почесто се среќаваат во стоковните куќи, каде што се продава по фиксирани цени, или во магацините, каде што тоа е веќе одамнешна практика.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Пред големите хотели и пред универзалната стоковна куќа ЦУМ има многу автомобили со странска регистрација.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
„Клианкур“ и „Барбес“ се трговски центри каде што се купува многу евтино, во однос на оние цени што се лансираат во бутиките или во големата стоковна куќа „Лафает“.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Дека е така, човек може да се увери на секој чекор, по трамваите, во кината, стоковните куќи, бистроата, кафеаните, на станицата и при обична бесцелна прошетка по франкфуртските улици. Насекаде ќе чуеш наш збор.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Сѐ за карневалот Во овие јануарски дни најживо беше во центарот - токму на она место каде што се наоѓа и трговскиот центар, кој од едната и од другата страна е заобиколен со многу стоковни куќи, во кои може да се најде сè што ќе се побара.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
А тие ги исполниле улиците, особено оние во центарот, околу Домот на културата, во кои се продавниците и дуќаните, и оние, во кои се наоѓаат огромните варшавски стоковни куќи, во авенијата спроти Домот, каде што се наоѓа и најпознатиот картел на стоковните куќи „Центрум“.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Овде е трговијата, најголемите стоковни куќи, модерни магацини, оттука се делат патишатата за целиот град, па оттука се фаќаат и дијагоналите за патиштата низ сета земја...
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Чудно, и овде во Штутгард, како и во Трст, во стоковните куќи можат да се стретнат најмногу наши луѓе.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Но, во овие велесаемски дни Лајпциг не го привлекуваше вниманието само со саемските хали и простории, со машините и техниката, со изложбите на книги и да детски играчки, со трговијата и размената, со банкетите и честењата, со деловните контакти и сувенирите, со купувачите во модерните стоковни куќи.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Во дното на „Вацлавските намјести“ имаше изложба во убавата сала „Хибернија“ токму спроти најголемата стоковна куќа „Котва“ и спрема репрезентативниот ресторан од времето на „Златна Прага“ - „Париз“.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Затоа завлегов во „Барбес“, со метро, и излегов пред „Тати“, во една од стоковните куќи каде што пак се продава многу евтино.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Магазините, особено големите стоковни куќи прават специјални продажни простории за карневалски реквизити и тоа се рекламира.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Имено, влегол некој човек во стоковната куќа ЦУМ, во одделението за машка конфекција, па го замолил продавачот да му покаже едно палто што одговара за него.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Тоа се случи и во една од стоковните куќи на „Призуник“ на „Пагал“, каде што една од сомнителните жени беше фатена во кражба по штандовите при обидот да избега.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
„Драјфус“ е најпознатата стоковна куќа во која се купува секогаш најевтино.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Навистина, на секои петнаесетина минути, „Горбачов“ запира, вратите се отвораат како на некоја стоковна куќа, но нови патници – нема.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Проститутката уживаше во сопствениот одраз од излогот на стоковната куќа на главната улица, на која само тој ден имаше право да ги сопира несовесните возачи, елегантно кревајќи го знакот „Стоп“ и дувајќи во свирчето, толку меко, речиси нечујно.
„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)
Како направи Сврделот и што направи не знам, ама од неа после никна оваа стоковната куќа „ЈугоМак“ во која Сврделот се смести како директор.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Дојдоа некаде каде што тротоарот, поради тоа што тука имаше една голема зграда чие приземје беше некоја стоковна куќа, беше скоро тројно пошироко бидејќи зградата беше значително повнатре.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Секако, ќе биде принуден да го задржи малиот апартман во Центарот, зошто работата со стоковните куќи добро тргна.
„Младиот мајстор на играта“ од Александар Прокопиев (1983)
Влезе необично лесно за своите килограми и исто така необично нежно ја затвори вратата.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Да ја арчиш енергијата што си ја собирал за да изградиш мост, или голема стоковна куќа, на пример, а сега окото ти е постојано на таксиметарот.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Волкот го видовме по неполна минута.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Вчера имале дуќанче. Утре ќе отворат стоковна куќа.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Уште нешто: Лиле навистина работи у стоковна куќа ама не на втори спрат туку на приземје, а Ѓоко не вози дупла двојка туку обичен градски аутобус.
„Тибам штркот“ од Зоран Спасов Sоф (2008)
Најважното го оставив за крај: Ѓоко со години работи како шофер у ГСП, вози дупла двојка од Сарај до Аутокоманда и обратно, а Лиле работи у Стоковната куќа преку мост, на втори спрат.
„Тибам штркот“ од Зоран Спасов Sоф (2008)
Од мене сакаа да направат трговец. Продавач во стоковна куќа.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
„Предлагам да одиме до новата стоковна куќа. Да се возиме на ескалатори“ рече Влатко.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Божем секој од нас е дете на некој возрасен купувач.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Никој не го забележа нашето влегување.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Мајка, на излегување од стоковната куќа, како подарок, го добила годишниот каталог на Ла Ринашенте, главно за пролетната мода на 1939 година.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
VII Требаше да помине речиси една деценија и Мајка да си го врати каталогот на римската стоковна куќа Ла Ринашенте меѓу Татковите книги.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
И тоа, за еден обичен каталог, на една стоковна куќа за која не се знае ниту дали сѐ уште постои!
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
За нас дури беше поопасно испраќањето на писмото отколку евентуалното испраќање на каталогот од стоковната куќа Ла Ринашенте.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Мајкината книга беше најобичен каталог на големата италијанска стоковна куќа Ла Ринашенте, во најголемиот дел посветен на пролетната мода во 1949 година.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Посакувавме новиот ветер на слободата, на отворањето на земјата, силно да дувне, да го понесе нашето писмо на некој облак, да го земе некаков добар ангел, да го однесе во Италија, во земјата во која Мајка некогаш беше среќна и да го предаде во стоковната куќа на Ла Ринашенте.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Во Мајкините реликвии, во малиот ковчег, покрај каталогот на римската стоковна куќа Ла Ринашенте, од пролетната мода на Италија, неколкуте стари италијански весници, стари фотографии, трите заборавени знамиња, се наоѓаше и врската со клучевите од напуштените куќи крај морето и крај езерото, како и едно старо посребрено огледало кое го наследила од мајка си која никогаш не ја видела.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Тие две дамнешни патувања, првото во Грција, во Јанина и во Солун, а второто, во Италија, со Татко, се обидуваше да ги задржи како мигови на вечноста во себе, сосе реликвиите кои не престануваше да ги носи со себе, какви што беа нејзиното сребрено огледало, наследено од мајка ѝ која никогаш не ја видела, каталогот на стоковната куќа Ла Ринашенте и, сега, овие три заборавени знамиња на некогаш­ни­те држави во војна.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Пред мугрите на педесеттите години, нашето писмо испратено до италијанската стоковна куќа Ла Ринашенте, претставуваше неверојатен чин на храброст, но и на лудост, на голема илузија дека писмото ќе стигне на крајната адреса и дека, на крајот, каталогот ќе заврши во рацете на Мајка.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Тоа беше така сѐ до вечерта кога Мајка, по многу години, го изнесе својот втор каталог на стоковната куќа Ла Ринашенте.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Еден ден, на еден од постарите браќа му блесна идеја­та, кришум од родителите, да побараме, со писмо, од стоковната куќа Ла Ринашенте, во Рим, да ни се испрати каталог за Мајка.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Ние, децата, убаво ги паметевме сите нејзини италијански поговорки, сите италијански оперски арии кои ги потпевнуваше кришум од Татко, сите тајни во месењето на тестото, според италијанските кулинарски рецепти, сите тајни од каталогот на италијанската стоковна куќа Ла Ринашенте.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
XX Мајка, загледана од чардакот во солунските галеби кои повторно се враќаа и застануваа на малото островче на реката, продолжуваше да го прелистува, по којзнае кој пат, својот каталог на италијанската стоковна куќа Ла Ринашенте, од пролетната мода во Италија, во 1949 година.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)