страшен (прид.) - бев (гл.)

Но помислата дека е луд не го вознемируваше премногу: страшното беше дека тој можеби не е ни во право.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Рече: - Пиленцава слатки, гледај што гледам, - не веруваше, се исчудуваше, - гледај, гледај, - промрморе, - слетале гулапчињата мои, уште се шегуваше татенцето, страшен беше Аритон Јаковлески, роден за шега.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
А авионите не престануваа со голема бучава ниско да летаат и да бијат со долги митралези рафалии и страшни беа грмежите на бомбите и ужасен беше пламенот што се издигнуваше над рамницата и ги снемуваше гласните викотници и лелеци на луѓето кои гинеа под бомбите и гореа во пламенот.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Страшен беше тој збор со својата кртост.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Страшна беше неизвесноста. Молчењето. Немаше никого пред кого да се истажи.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Ал'ш - вереш страшен беше фатило да праит и се прочуло по целио град.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Многу нешта што му требале на царот за војската, оделе откај него да купуаат.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)