Тогаш прв пат сфатив колку е точно она што го велат некои луѓе, дека полесно е и да се прими страшна вест за смрт на близок, одошто со денови таква вест да се исчекува.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
По селата со лет на молскавица се пренесуваше страшната вест и гласен, неутешлив, очајнички и голем плач се слушна каков што никогаш порано не беше слушнат.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Потоа... кој стаса во одредот со онаа страшна вест и не ли беше тоа сон?
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Ми се чинеше дека за првпат ќе ја слушнам страшната вест.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
- Кејтен е мртов! - Кејтен умира! - Кејтен умре! - се разврескаа момчињата, насекаде по домот наеднаш се прошири страшната вест.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Таа се прикрадува со некаква страшна вест.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Седевме така еден наспроти друг, а во воздухот лебдеше страшната вест, тој збор што предизвикува таков страв и ужас кај луѓето - РАК.
„Седум години“
од Зорица Ѓеорѓиевска
(2012)