сув (прид.) - човек (имн.)

Жал ми е за детулето. Во неговиот кравет легна сув човек со празен поглед.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
„Идиот! Идиот! Пфуј!“ вика сувиот човек и се тресе сиот како пијаница кога ќе зацица крв, а тишината прска во безброј срчи и мислиш дека нема крај тој пискот, дека будилникот саноќ ќе цепи: иди-от! иди-от!
„Послание“ од Блаже Конески (2008)