твој (прид.) - е (гл.)

Филозофот истапи пред логотетот, се поклони, падна на колена и рече: „Добар запис на прстенот стои, и за добро твое е напишан“, рече.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Тој успех само твој е.
„Илузија за сон“ од Оливера Доцевска (2013)
„Трчи Митре по зајакот што избега. Ако го фатиш твој е!“
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
„Тоа не е моја грешка. Твоја е.“
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
И најпосле, кога не можеше да го искаже она што го мисли, рече: - Таа си е моја праска, нели? - Твоја е. - А што треба да чинам?
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
- Мои ли се тие, тато? - прашуваше Билјана покажувајќи на цветчињата. - Сѐ што е на праскава, твое е, - реков.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)