твој (прид.) - рака (имн.)

Разбудена среде ноќта те барам тебе во дел од моето тело.... тебе, мирисот на убавина во твоите раце... не се раѓаат повеќе такви како нас... срцето ми кажува стихови за тебе...
„Разминувања“ од Виолета Петровска Периќ (2013)
Да ѕидаш куќи и да чувствуваш како се креваат под твоите раце високо, високо и не се плашат ни од ветер, ни од дожд.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Моите солзи на твоите усни, сиурно силно печат, моите солзи на твоето срце, моите солзи на твоите раце, сигурно лузни ти оставиле.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Мојата душа ти се предаде долго пред да те сретне.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Беше тоа едно чувство слично на висок степен на медитација, меѓутоа состојба во која конците не се во твоите раце.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
„Драга моја тето! Мојата судбина е во твоите раце.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Твоите очи се црвени, твоите раце нежни, тие се создадени за да ги љубам јас...“
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Сега не се сеќавам на името на градот. Го познавав само еден саат, на автопатот, под сивото рајнско небо, а го заборавив во твоите раце.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Расказот го поместив во оваа книга, сега во твоите раце, пред твоите очи.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Над платното лежи твојата рака фатена во градината на боите. Ти ми го понесуваш со себе убавото зајдисонце оставајќи ме на брегот по кој паѓа темнината како црни саѓи по белите постели.
„Липа“ од Матеја Матевски (1980)
Му рече: „Секоја вечер кога ќе си легнев, заспивав со твоите раце под плешките и рамената во твоите дланки...“
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Откако ќе заклучи дека конците на претставата веќе се во твоите раце, објавува дека трката по признанија може да почне...
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
И, со стисокот на твојата рака, ќе се обидеш да го пренесеш и да го прикажеш твојот голем „успех“, долго држејќи ја мојата нежна рака во твојата дланка, обидувајќи се да се сетиш на моето име...
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Дај ми ја твојата рака, Никола, залипа. Прегрни ме, сокри ме во себе.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Изгасни ја светилката и дај ми ја твојата рака, шепна.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Туку сега, оче, јас сум во твои раце.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Ќерко, си му го завртела умо на човеко. Тој ја побара твојата рака. Сака да те ожени.“
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Место сето тоа ти, застанат така пред жената и со оние тројца мајстори, што ти дишеа во вратот, пред жената, целата раздрохтавена како пауница од задружната благота, не можеше да смислиш ништо друго, освен да ги требиш сламките од засушениот малтер на чекичот во твоите раце, дури не ти притекна онаа мудрост, која успеа да ја протепкавиш во неколкуте збора, што ги исцеди од својот гнев како мајчиното млеко:
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Тогаш Христос Извикал: - СЕ СТОРИ! ОЧЕ, ВО ТВОИТЕ РАЦЕ ГО ПРЕДАВАМ СВОЈОТ ДУХ! - и така, на Крстот распнат умрел...
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Тогаш виде. „Тој прстен“, запелтечи гневно. „Тој прстен на твојата рака.“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Можеби никој никогаш во животот не му се спротивставил на тој бег, ни човек ни дивина.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Пријателе, знам, не е секогаш така и не се такви сите твои есени. Понекогаш ја топлат твојата рака стиховите од ветерот донесени.
„Слеј се со тишината“ од Ацо Шопов (1955)
Јас би го однесол писмово кај Иванов, тој би ме помолил да почекам одговор, таму би ме ликвидирале и ти би останал сосем настрана од сево ова и онаа работа со која јас те држам в раце не би имала такво дејство, како кога би загинал од твоја рака?
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Затова сакам да учиним праведниј суд, да истргнем создание сина моего от твои руки.
„Избор“ од Јоаким Крчовски (1814)
На пилето ќе му речеш: „како што ти работат крилјата, така да ми работат рацете, прстите“ . И кошула ќе веземе, ѝ велам, твоја рака ракавите ќе ги везе.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)