тежок (прид.) - презир (имн.)

Тој не го слушаше, само го чувствуваше како тежок презир кон самиот себе, кон оваа глутница што го запрела дишењето за да ја слуша анегдотата за смртта.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Пред самиот почеток на последната Голема војна, кога од Потковицата си беа побегнати доселениците, Алексо се врати од Србија веќе пораснат, со полн куфер градска облека, и им запна за око на момите.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Од него, од Блажета Станкоски, врз кого после падна тежок презир, во Потковицата го завикаа Србуле, Стево Србино го посини Алекса и го испрати кај своите во Србија, во Белград, за да изучи.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)