Во тие мигови ме обземаше очај, во толкава мера што ми доаѓаше да се вратам, да го заобиколам Шумшул –град и да се стрчнам кон Пупипафија, во која, речиси до вчера, живеев безгрижно.
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
Во непознатиот крај низ кој минувам немаше населби и немаше обработена земја. Никаков знак на човечки живот.
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
И со тоа може сам да си направи програма и да си го води својот сопствен свет во толкава мера, каква што денес никој не може да си замисли.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)