уморен (прид.) - насмевка (имн.)

Гласот на тоа човече со уморна насмевка брчеше задоволно и еднолично.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
- Еден остров во Дубаи содржи парче душа и уморна насмевка.
„Зборот во тесен чевел“ од Вероника Костадинова (2012)
Доктор Сашко Кедев слегува од врвот на светот вчудоневиден дека баш на врв свет мртвото е живо како животинките во цртаните филмови: знае дека во сите докторски книги пишува дека луѓето во чија крв има помалку од 6 единици концентрација на кислород веќе кинисале на оној свет ама од врв свет се слегува прудолу, спокојно и со уморна насмевка, се слегува директно во светот на чудата само со 2,8 до 3,2 единици кислород во крвта.
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)