За сите тие приказни кои ти внимателно ги регистрираш, за тоа некакво урбано јадро на Скопје скриено тука некаде, можеби во каналот што ја сече чаршијата, јадро од верска толеранција, респект кон муштериите, почит и трговија...
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
Не станува збор само за ергометриски вредности, антрополошки законитости на прегледноста и усогласување на предметите и градбите со човековите мери и можности, туку за промена на перспективата: градот веќе не е урбано јадро во руралното окружување, туку химера која сѐ голта и претвора во дел од урбаната цивилизација.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Но тој израсна во мојата глава, како евтин религиозен холограм, светкајќи, со зголемените чипови на неговата хавајка кои изгледаа како некаква снимка на проколнато урбано јадро.
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)