Сообразно со нејзините утописки амбиции и принципот на интензивно движење, експресионистичката проза, од една страна, покажува „драматична” насоченост кон целта, а од друга страна, акаузалноста на композицијата често создава осамостоени асоцијативни односи и кружни повторувања коишто, со бујна реторика, го кочат движењето во одредена насока.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)