Директорот, кој многу се тетеравеше, кога излезе од кафето, освежен од чистиот утрински воздух, го подстегна чекорот.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Кога беше добро разоден по таа бела рамнина, сети како низ јасниот утрински воздух му влетуваат во лицето препреругите на првите топлини на сонцето.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Исправуваат грб, бришат пот и длабоко вдишуваат утрински воздух.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)